Product

hechtingsankers

Een van de meest voorkomende blessures bij atleten is het gedeeltelijk of volledig losraken van ligamenten, pezen en/of andere zachte weefsels van de bijbehorende botten.Deze verwondingen treden op als gevolg van overmatige spanningen op deze zachte weefsels.In ernstige gevallen van loslating van deze zachte weefsels, kan een operatie nodig zijn om deze zachte weefsels weer aan de bijbehorende botten te bevestigen.Er zijn momenteel tal van fixatie-apparaten beschikbaar om dit zachte weefsel aan de botten te bevestigen.

Voorbeelden zijn nietjes, schroeven, hechtankers en spijkers.

Suture Anchor fixatie is een van de belangrijkste innovaties in arthroscopische operaties.Het originele hechtdraadanker zou meer dan drie decennia geleden zijn ontwikkeld.Er is sprake van hechtdraadankers gemaakt van vlas, hennep en haar door Sushruta, de oude Indiase plastische chirurg (ca.380-c450).Sindsdien hebben hechtdraadankers verschillende wijzigingen ondergaan wat betreft ontwerp, gebruikt materiaal, maat enz. Hechtdraadankers worden nu steeds vaker gebruikt bij de chirurgische reparatie van scheuren in de rotatormanchet over de volledige dikte, omdat het helpt bij de effectieve fixatie van zachte weefsels op het bot .Mogelijke voordelen zijn onder meer verminderde botbeschadiging.

Het ene uiteinde van de hechtdraad is vastgemaakt aan het zachte weefsel en het andere uiteinde aan het apparaat dat de hechtdraad aan het bot verankert.

Hechtankers bestaan ​​uit:

1. Het anker - conische schroefachtige structuren, die in het bot wordt ingebracht en bestaat uit metaal of biologisch afbreekbaar materiaal.

2. Het oogje – Dit is een lus in het anker die het anker met de hechtdraad verbindt.

3. De hechtdraad – Dit is een biologisch afbreekbaar of niet-absorbeerbaar materiaal dat via het oog van het anker aan het anker wordt bevestigd.

Hechtankers zijn verkrijgbaar in verschillende uitvoeringen, maten, configuraties en gebruikte materialen.Twee hoofdtypen hechtankers zijn:

1. Bio-absorbeerbare hechtingen

Over het algemeen gebruikt in veel van de binnenste weefsels van het lichaam.Deze hechtingen worden in tien dagen tot vier weken in weefsel afgebroken.Deze worden gebruikt in gevallen waar de wond snel geneest en er dus geen vreemd materiaal in het lichaam achterblijft. De resorbeerbare hechtdraadankers zijn de voorkeursfixatiehulpmiddelen omdat deze de minste kans hebben op complicaties na de operatie.

Biologisch afbreekbare hechtankers worden nu steeds vaker gebruikt voor verschillende procedures in de sportgeneeskunde.

2. Niet-resorbeerbare hechtingen

Er zijn weinig gevallen waarin niet-resorbeerbare hechtingen geschikter zijn.Dit type hechtingen wordt niet door het lichaam gemetaboliseerd.In gevallen zoals hart- en bloedvaten die meer tijd nodig hebben om te genezen, is het gebruik van niet-resorbeerbare hechtingen aangewezen.Bij schouderoperaties hebben echter meestal de resorbeerbare hechtankers de voorkeur, aangezien de niet-resorbeerbare ankers de mogelijkheid hebben om een ​​kokosschrapereffect te veroorzaken in het geval van losraken van het implantaat, wat kan leiden tot ernstige artritische veranderingen als gevolg van het schrapereffect op het bot.Metalen, kunststof hechtdraadankers zijn van dit type.

Hechtankers zijn een onmisbaar hulpmiddel geworden voor orthopedisch chirurgen.